Green Velo

Zespół cerkiewno-obronny w Radrużu jest jednym z najlepiej zachowanych kompleksów architektury drewnianej w Polsce. Głównym obiektem jest cerkiew prawosławna pw. św. Paraskewy, której powstanie datowane jest na koniec XVI wieku. Prawdopodobnym fundatorem świątyni był starosta lubaczowski Jan Płaza.

Cerkiew została zbudowana z drewna dębowego i jodłowego. Wnętrze składa się z dwukondygnacyjnej nawy, babińca i prezbiterium. Na ikonostasie oraz w prezbiterium zachowane są malowane bezpośrednio na drewnie polichromie pochodzące z połowy XVII wieku. Cerkiew przykryta jest kopułowym czterobocznym gontowym dachem, a babiniec posiada dach dwuspadowy. Całość świątyni jest otoczona sobotami, czyli dachem niedotykającym gruntu, pod którym chronili sie wierni oczekujący na nabożeństwo. W latach 1963-1965 cerkiew została odremontowana przez miejscowych rzemieślników. Poza cerkwią w skład kompleksu wchodzą drewniana dzwonnica z końca XVI wieku, kostnica z XIX wieku oraz kamienny mur otaczający świątynne wzgórze. Dzięki tej lokalizacji świątynia pełniła w XVII wieku nie tylko funkcje religijną, ale również obronną. W najbliższym sąsiedztwie cerkwi znajduje się cmentarz, gdzie można zobaczyć płytę nagrobna z 1682 roku, która związana jest z legenda tzw. tatarskiej branki - dziewczyny uprowadzonej przez oddział tatarskich najeźdźców. Poza murami znajdują się również dwa cmentarze parafialne, na których bieleje wiele zabytkowych kamiennych krzyży bruśnieńskich.

Od 2010 roku w obiekcie prowadzone są stale prace konserwatorskie i restauracyjne. W 2013 roku zespół cerkiewny w Radrużu został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako jeden z 16 obiektów "Drewniane cerkwie w polskim i ukraińskim regionie Karpat". Ze względu na bardzo dobrze zachowany stan świątyni, malowniczą lokalizacja oraz wyraźnie odczuwalne pogranicze polsko-ukraińskie zespół cerkiewny w Radrużu jest licznie odwiedzany przez turystów.